Terbiyeli, kibar, medenî gerçek bir İstanbullu ben kelimesini
çok kullanmaz, onun yerine bendeniz veya fakir der. İstanbul kültür ve âdâb-ı
muaşeretinde sık sık ben demek çok ayıptır, büyük bir nakisedir.Benim evim demez, fakirhane der.
Sizin eviniz demez, devlethaneleri der.
Baban anan nasıl diye sormaz, pederiniz beyefendi, valideniz hanımefendi nasıllar diye sorar.
Çeşitli konularda yazılı olarak (mektupla ve mail ile) teşekkür eder. Meselâ: "Dünkü nazik davetiniz ve ikramlarınız için çok teşekkür ediyorum. Sohbet çok faydalı ve zevkli oldu. Hiç unutamayacağım saatler geçirdim..."
Davet sahibi de misafirlerine ayrı ayrı "Fakirhaneyi lutf edip teşrifinizden dolayı size minnettar ve müteşekkirim..." mealinde mektup yazar.
Tamamı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder